കാലചക്രം

നിഴലിനെ നോക്കി ഞാന്‍ നടന്നു ,

എന്നെ തന്നെ കണ്ടു ഭയന്നു

വെയിലിനെ  നോക്കി നടന്നു, 

കണ്ണില്‍ ഇരുളു കടന്നു നിറഞ്ഞു .

ആകാശത്തിന്‍റെ 

താഴ്വാരങ്ങളില്‍ പൂക്കുന്ന 

സുഗന്ധ പുഷപങ്ങള്‍ 

സ്വപ്നം കണ്ട്; 

ഉറക്കം നഷ്ടമാക്കി ഉഴറി 

കാലസൂചികള്‍ തന്‍ 

ഗതിവേഗം കണ്ട്-

ആശ്ച്ചര്യമാര്‍ന്നു .

രൂപഭേദങ്ങളറിയാതെ 

ചമയങ്ങളില്‍ ഒളിച്ചു 

ചക്രവാളങ്ങളില്‍ 

സന്ധ്യ പൂക്കുമ്പോള്‍, 

രക്തഗന്ധം ശ്വസിച്ചു 

പ്രാണന്‍ പിടയുന്നു.

കരങ്ങള്‍ താങ്ങുതേടി 

ചുവരുകള്‍ പരതുന്നു .